رقابت به عنوان مولفه ای برای فرضیه ویژگی تمرین در اجرای مهارتهای منتخب فوتبال

هدف از انجام این پژوهش بررسی رقابت به عنوان مولفه ای برای فرضیه ویژگی تمرین در مهارتهای منتخب فوتبال شامل پاس و دریبلینگ بود. همینطور اثر بخشی دو نوع محیط رقابتی تمرینی بر اجرا و یادگیری مهارت های فوتبال مطالعه شد. نمونه پژوهش 30 نفر (با میانگین سنی 13 سال) از دانش آموزان مبتدی در فوتبال بودند که بر اساس امتیازات پیش آزمون به دو گروه تقسیم شدند.گروه اول (15 نفر) در محیطی با شرایط رقابتی و گروه دوم (15 نفر) نیز در محیطی با شرایط غیررقابتی تمرین کردند. آزمودنی ها 10 جلسه به تمرین مهارت ها پرداختند. تعداد جلسات، 3 جلسه در هفته و مدت دوره 4 هفته بود. پس از جلسه دهم، از آزمودنی های هر دو گروه یک بار در محیط رقابتی تمرینی خودشان و یک بار هم در محیط رقابتی تمرینی گروه دیگر به ترتیب آزمون های یادداری بی درنگ و انتقال بی درنگ به عمل آمد. 10 روز بعد نیز آزمون یادداری درنگیده و انتقال درنگیده در هر دو محیط رقابتی تمرینی از هر دو گروه گرفته شد. آزمون های پاس به دیوار و دریبلینگ فوتبال که از مجموعه آزمون های ایگلی (1972) انتخاب شده بودند، به عنوان ابزار سنجش مورد استفاده قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون هایt مستقل و t همبسته استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که هر دو گروه تمرین کننده در محیط رقابتی و محیط غیررقابتی به لحاظ اکتساب امتیاز مهارت پاس به دیوار و دریبلینگ در اجرا بهبود معناداری پیدا کردند. بین اکتساب امتیاز مهارت پاس در 10 جلسه تمرین بین دو گروه تمرین کننده اختلاف معناداری وجود نداشت ولی اختلاف بین اکتساب امتیازات مهارت دریبلینگ در 10 جلسه تمرینی بین دو گروه معنادار شد. همین طور مشخص گردید که تمرین در هر دو محیط رقابتی تاثیر معنا داری بر اکتساب و یادگیری مهارتها داشته است. آزمون t همبسته بین میانگین امتیازات آزمون یادداری بی درنگ و آزمون انتقال بی درنگ و همچنین بین میانگین امتیازات آزمون یادداری درنگیده و انتقال درنگیده در هر دو مهارت پاس و دریبلینگ نشان داد که وقتی آزمودنی ها در محیط رقابتی متفاوت از محیط رقابتی دوره تمرین مورد آزمون اجرا قرار می گیرند، دچار افت معنا دار می شوند و تنها استثنای یافت شده بهبود اجرای گروه غیررقابتی در آزمون انتقال بی درنگ نسبت به آزمون یادداری بی درنگ بود. مهمترین یافته پژوهش حاضر نیز همین است. بنابر این دستیابی به بهترین اجرای آموخته شده فقط زمانی ممکن شد که آزمودنی ها در محیط رقابتی همسان با محیط رقابتی دوره تمرین مورد آزمایش قرار گرفتند و بار دیگر فرضیه ویژگی تمرین تایید گردید.